Actief of passief beleggen

Door: Paul van den Hout

Al jaren woedt een discussie onder beleggers welke van beide varianten het beste is: beleggen in ETF’s of trackers (passief), waarbij een index wordt gevolgd of in beleggingsfondsen, waarbij de fondsmanager het beter probeert te doen dan de markt (actief). Het moet gezegd worden dat er de laatste jaren een grote verschuiving heeft plaats gevonden van actief naar passief beleggen. Actieve beheerders van beleggingsfondsen zouden hun hogere kosten niet waar kunnen maken. Dit is zeker van toepassing op die beheerders, ‘indexhuggers’, die bewust heel dicht bij de benchmark (index) blijven en deze jaarlijks door hun hogere kosten niet kunnen verslaan.

In Beleggers Belangen van 21 juni staat een zeer interessant artikel waarin onderzoeken worden aangehaald die bewijzen dat actief beheer wel degelijk beter kan presteren dan de benchmark. Het best presteren de onafhankelijke beheerders die geen onderdeel zijn van een conglomeraat en die grotendeels in handen zijn van het personeel. De volgende kenmerken zijn van toepassing op een goede beheerder:

• Specialisatie: doe alleen waar je goed in bent.
• Een ander kenmerk van een goede fondsbeheerder is convictie: overtuigd zijn van een bepaalde manier van beleggen en de durf duidelijk sterk af te wijken van de index.
• Structuur. Goede beheerders hebben een duidelijk omschreven beleggingsmethodiek. De processen zijn vaak gekwantificeerd. Zo worden beleggingsbeslissingen verifieerbaar en testbaar.
• Bescheidenheid. Goede beheerders weten dat een langjarige outperformance behalen lastig is.
• Redelijke kosten. Kosten hebben een grote invloed op de beleggingsresultaten. Goede beheerders weten dit en rekenen een redelijke vergoeding waardoor er ook na kosten een outperformance overblijft. Het onafhankelijke researchhuis Morningstar constateerde dat vorig jaar de gemiddelde kosten van actief beheerde fondsen in alle standaardbeleggingsstrategieën daalden. Actief beheer afwijzen vanwege de hogere kosten wordt een steeds moeilijker verdedigbaar argument.

Nu is het wel zo, dat het in de ene categorie gemakkelijker is een outperformance te behalen dan in een andere. Bij de aandelenfondsen opkomende markten wordt driemaal zo vaak een outperformance behaald dan in de aandelenfondsen van grote Amerikaanse aandelen.

Het is dus zaak om de goede fondsen te selecteren dwz. die fondsen, waarbij de fondsmanager én de markt verslaat én genoegen neemt met lage kosten. Dit is een belangrijk aandachtsgebied en hieraan wordt door ons veel tijd besteed. Bij deze selectie is een bijkomend voordeel, dat wij voor fondsen kunnen kiezen, welke door grootbanken niet kunnen worden geplaatst, aangezien de fondsomvang te klein is. Indien een grootbank voor een dergelijk fonds zou kiezen, dan is de fondsmanager in dat geval niet in staat een zo grote order te plaatsen in de niche markt waarin hij opereert.