'Tijdelijke tegenwind'

Achteraf gezien had de timing van de aankoop van het BakerSteel Electrum Fund beter gekund. Het liefst investeer je vandaag met de kennis van morgen, maar helaas werkt dat in de praktijk anders. En zeker in dit geval waarbij er ingespeeld wordt op de energietransitie. Een ontwikkeling die nog maar net begonnen is en die vele jaren in beslag gaat nemen en waarvan de impact nu nog nauwelijks in te schatten is.

Maar eerst terug naar de eerdere opmerking dat de timing beter had gekund. We kochten het fonds voor onze klantportefeuilles op een gemiddelde koers van ongeveer € 170. Intussen is de koers gezakt naar ongeveer € 150. Daarmee is het resultaat vanaf het moment van aankoop slechter dan het gemiddelde resultaat van aandelen. Overigens, dat verschil wordt in de toekomst wel genivelleerd omdat we vanuit portefeuillebeheer regelmatig herbalanceren. In dit geval betekent het dat we participaties BakerSteel Electrum Fund bijkopen omdat het belang in het fonds door de koersdaling lager is geworden.

Maar waarom is de koers van het fonds dan relatief zo sterk gedaald? Is de energietransitie minder aannemelijk geworden? Is de economie ‘van een klif gevallen’? Is de situatie van de metaal- en mineraalbedrijven die zich richten op de energietransitie in zo’n kort tijdsbestek verslechterd? Niets van dat alles. Het tegendeel is eerder waar.

De energietransitie is in volle gang

Volgens recente data is de transitie in volle gang. De verkoop van elektrische vervoermiddelen neemt intussen een enorme vlucht, het bouwen van CO2 neutrale panden is steeds meer de norm geworden, steeds meer elektriciteit wordt ‘hernieuwbaar’ gewonnen en er is een breed gedragen besef ‘dat het anders moet’.

En ook de economieën zijn niet geïmplodeerd waardoor er veel minder behoefte zou zijn aan grondstoffen. Zeker, de groei in China valt tegen ten opzichte van eerdere verwachtingen. En meerdere landen in Europa verkeren momenteel in recessie. Maar daarentegen valt de economische groei in VS en Japan juist weer hoger uit.

Zijn het dan toch de verslechterde vooruitzichten van de mijnbouwsector? Nee, er is per saldo juist sprake van een voortgaande fundamentele verbetering in de sector. Er wordt steeds kostenefficiënter geproduceerd, de schulden wegen steeds minder zwaar op de balansen, de vrije kasstromen nemen verder toe en de omzet van menig mijnbouwbedrijf tendeert omhoog.

Maar waarom dan toch deze koersdaling? ‘Achteraf kijk je de koe in zijn kont’. Zo voelt het als je achteraf naar redenen gaat zoeken. Ten eerste koop je er niets voor om iets te weten nadat het zich heeft voorgedaan. En ten tweede zouden er ook bij een gestegen koers achteraf allerlei redenen aan te voeren zijn voor die gestegen koers. Achteraf zoeken naar redenen heeft een bepaalde mate van willekeur in zich. Het is maar net hoe de wind waait.

Beleid Centrale Banken

Een mogelijke plausibele verklaring voor de mindere prestaties van mijnbouw aandelen is de ‘harde opstelling’ van de Centrale Banken bij het bestrijden van de inflatie. Waar de Centrale Banken in eerste instantie (medio 2021 tot en met het eerste kwartaal van 2022) de stijging van de inflatie hebben genegeerd en gebagatelliseerd, stellen ze zich nu heel hard op door aan te geven dat de rentes verder verhoogd zullen worden totdat de inflatieontwikkeling hen tot tevredenheid stelt. En dat terwijl de reële rentes (nominale rente minus de inflatie) intussen alweer volledig genormaliseerd zijn. En dat is voor de markt wel een negatieve verrassing. Er was gerekend op een mildere toon van de Centrale Bankiers. Dit betekent concreet dat de markten bang zijn dat de Centrale Bankiers met hun verkrappende beleid een recessie in de hand werken, hetgeen zal leiden tot minder vraag naar grondstoffen.

Zoals altijd het geval is, zal de tijd gaan leren of de recessie angst terecht is. Maar ondertussen heeft deze beleggingscasus wat ons betreft nog niets van zijn glans verloren. Steeds meer wordt duidelijk dat we de komende jaren een spannende tijd tegemoet gaan als het gaat om de aanwezigheid van de noodzakelijke mineralen en metalen om de energietransitie te realiseren.

Dit blijkt uit meerdere cijfers en ontwikkelingen. Zo zijn de wereldwijde voorraden van enkele relevante metalen momenteel teruggezakt naar historisch onaanvaardbaar lage niveaus.

Dat is ook de verschillende overheden wereldwijd niet ontgaan. Zo heeft de USA bij wet bepaald dat de export van Uranium aan banden gelegd kan worden. Al eerder voerden Rusland en China een exportban in voor speciale aardmetalen. Dit alles om de eigen industrie te beschermen tegen de risico’s van productiebeperkingen als gevolg van tekorten aan bepaalde grondstoffen.

Zeer recent publiceerde de US Department of Energy een lijst van kritische mineralen en metalen (zie onder). Het laat zich raden wat de toekomstige exportpolitiek gaat worden met betrekking tot de kritische mineralen/metalen.

Strategie van China

En intussen wordt duidelijk dat China al vele jaren bezig is om de markt van cruciale grondstoffen voor de energietransitie in handen te krijgen. Niet zozeer dat China als land zelf beschikt over al deze grondstoffen. Maar wel hebben ze hun invloed laten gelden op het Afrikaanse continent en ook in Latijns-Amerika zijn omvangrijke deals gesloten voor het veiligstellen van het aanbod van genoemde grondstoffen. En intussen heeft China fors geïnvesteerd in allerlei technologieën en productiefaciliteiten die nodig zijn voor de verwerking van de grondstoffen. Hiermee lijkt de afhankelijkheid van China de komende jaren steeds groter te worden. De afhankelijkheid van het Russische gas lijkt hierbij kinderspel te zijn.

Het zal u daarom niet verbazen dat we voorlopig nog steeds de nodige potentie zien in een belegging in het BakerSteel Electrum Fund en dat we daarbij de tussentijdse koersfluctuaties ‘voor lief nemen’.

In het onderstaande overzicht, gepubliceerd door Morningstar, vindt u weergegeven hoe de beleggingen van het fonds op dit moment zijn verdeeld. Totaal is er belegd in de aandelen van 41 bedrijven. Zoals eerder al gemeld zijn dit primair grondstof gerelateerde bedrijven die met hun activiteiten heel doelbewust willen bijdragen aan het realiseren van de CO2 neutrale doelstellingen in de wereld. Het fonds is geclassificeerd als een SFDR artikel 8, een product dat ecologische en/of sociale kenmerken promoot en tevens wordt gekeken naar ‘good governance’ bij de onderliggende bedrijven.

Ongeveer 38% van het totaal belegde vermogen is belegd in de top 10 belangen die het fonds heeft. Verrassend is dat de nummer 1 positie een Uranium gerelateerde onderneming is; het Canadese Cameco. Cameco is één van de grootste Uranium delvers, maar ook één van de grootste serviceondernemingen als het gaat om bijvoorbeeld de ondersteuning bij de bouw van kerncentrales (en tegenwoordig de kleinere modulaire kernreactoren – SMR’s).

We blijven de ontwikkelingen met betrekking tot de grondstofmarkten met interesse volgen. En dankzij de maandelijkse updates van de fondsbeheerders van BakerSteel blijven we op de hoogte van de meest actuele ontwikkelingen van het fonds. Onderweg naar betere tijden!